Als 27-jarige was ze in 1953 één van de vijftig met de handschoen getrouwde jonge vrouwen die hun geliefden achterna reisden naar de andere kant van de wereld. De reis met de KLM, later officieel de ´Bruidsvlucht´ genoemd, bracht Mimi Bussmann van Londen naar haar verloofde Frans Bloemen in Nieuw-Zeeland. Vrijdag 2 januari hoopt de Oldenzaalse Mimi 100 jaar te worden.
Mimi werd als tweede geboren in het gezin Bussmann aan de Steenstraat in het in 1926 slechts 9000 inwoners tellende Oldenzaal. Haar moeder runde er café Bussmann en haar vader was actief in de aannemerij en wegenbouw. Nog voor de Tweede Wereldoorlog verhuisde het gezin naar de Wilhelminastraat. ´Daar hadden we in de oorlog een schuilkelder´, weet ze nog. ´Daar maakten onze buren ook gebruik van. Als wij er zelf in wilden haalde mijn vader de buren er gewoon uit. De Wilhelminastraat heette in die tijd de Peter Tonstraat, vernoemd naar een NSB´er. Ik weet nog dat mijn zus Fien op 8 mei 1945 naar het bevrijdingsfeest op de markt ging.´ Jongeren speelden er met munitieresten en veroorzaakten daar een explosie die acht van hen het leven kostte en waarbij velen gewond raakten. ´In paniek liep mijn vader de hele markt af om Fien te zoeken. Gelukkig was ze ongedeerd´, weet Mimi nog.
Na de oorlog kreeg Mimi kennis aan Frans Bloemen uit Lonneker. In het wegenbouwbedrijf van haar vader waren twee van haar broers al actief. Daar kon Frans niet aan de slag. Nederland was te vol, te druk en er heerste woningnood. De regering voerde een actief stimuleringsbeleid om jonge mensen te laten emigreren. Velen trokken in die tijd naar Canada, Amerika, Australië of Nieuw-Zeeland. Boeren, vakarbeiders en potentiële ondernemers.
Nieuw-Zeeland
Ook de destijds 30-jarige Frans Bloemen besloot zijn geluk elders te beproeven en koos voor Nieuw-Zeeland. ´Hij wist helemaal niet wat hij daar kon doen´, vertelt ze. Maar Frans vond er al snel werk als landmeter. ´En na een half jaar kreeg ik van hem het bericht: ´Ik blijf hier. Kom mij maar na.´
Mimi en Frans waren al met de handschoen getrouwd en ze besloot haar geliefde te volgen naar Christchurch om daar op 14 oktober 1953 met hem te trouwen en samen een bestaan op te bouwen. ´Met verschillende medepassagiers van de bruidsvlucht bleef ze in Christchurch goed contact houden. ´Ik vertrok samen met Toos Hoogstraten hier uit de regio´, weet ze nog.
´De natuur in Nieuw-Zeeland was prachtig en lieflijk. De mensen vriendelijk. Ik ben er heel erg gelukkig geweest.´
Auto cadeau
Na dertien jaar wilde Frans zijn carrière verder ontwikkelen in Australië. Hij kon daar aan het werk in de aannemerij. Australië was economisch beter ontwikkeld.
´Eigenlijk wilde ik liever niet weg uit Christchurch´, zegt Mimi. ´Maar Frans zei: Als je niet zeurt krijg je van mij een auto. Dus ik ben meegegaan en heb nooit meer gezeurd´, zegt ze lachend. ´Want ik had wel een rijbewijs. Toch durfde ik de auto in het begin niet eens zelf uit de garage te rijden,´ weet ze nog. Ook in Australië beleefde het stel mooie jaren.
Vanwege ziekte van Frans keerde het echtpaar in 1974 terug naar Oldenzaal, waar Frans Bloemen in 1996 overleed.
Boek en film
Terug in Nederland werd Mimi in 2006 benaderd door schrijfster Marieke van der Pol die bezig was een boek te schrijven over de ervaringen van de dames die in 1953 met de bruidsvlucht hun geliefden nareisden. Mimi werd door haar geïnterviewd, sprak over haar ervaringen in TV-programma´s en Marieke verwerkte de verhalen van de vrouwen in drie fictieve romanpersonages in haar boek ´Bruidsvlucht´. Mimi: ´Ze zeiden bij die TV-opnames: u praat nog wel met een Engels accent. Ik zei: Dat is geen Engels accent, maar een Twents accent.´ Het boek is later verfilmd tot een door velen bekeken romantische dramafilm.
Goed te pas
De bijna 100-jarige is nog altijd goed te pas en kan zich met wat mantelzorg nog goed zelfstandig redden. Tot haar 96ste reed ze nog auto. Elke dag las ze de krant van A tot Z uit, zat ze veel achter de computer om van alles uit te zoeken en las ze vele boeken. Langzaamaan gaat alles een beetje minder, maar nog steeds is ze gek op quizzen op TV, zoals Met het mes op tafel. ´En ik ben nooit ziek. Ik heb mijn leven lang nog nooit ergens een pilletje voor geslikt.´
