Na ruim 44 jaar de VAKO-kantoorboekhandel in de Vijfhoek te hebben gerund, vinden Toon (74) en Maja (68) het tijd om op 15 oktober de deuren te sluiten. “We willen alle mensen bedanken voor de trouwe klandizie. Het verbaast me hoeveel bloemen, chocola en kaarten we hebben ontvangen en hoeveel klanten er nog even handen komen schudden,” zegt Maja.
Ruim 44 jaar geleden vond je Toon al in dit pand. “Eerder was ik bedrijfsleider van een supermarkt, maar die werd verkocht en ik stond op de nominatie om in de WW te komen. Op dat moment was de AKO hier gevestigd en ik ben drie jaar filiaalmanager geweest. Toen begon het franchisen en dat heb ik tien jaar gedaan. Uiteindelijk heb ik me weten los te maken. Dat was nog een heel gedoe, zeker omdat ik de naam naar VAKO wilde veranderen. Dat leek te veel op de oude naam. Maar ik kon het goed onderbouwen. Het had niets met de AKO te maken, want VAKO staat voor ‘Veldhuis Algemene Kiosk Oldenzaal’. Inmiddels ben ik al ruim dertig jaar zelfstandig.”
Maja heeft altijd gezorgd en gewerkt en besloot op een gegeven moment om ook op werkgebied een team met haar man te gaan vormen. Ze was zelfs een jaar of vijftien voorzitter van de Vijfhoek. “Het is hard werken en we waren bijna nooit thuis. Als we iets met de kinderen wilden doen en er was een werknemer ziek, dan moesten we de kinderen teleurstellen. Ik weet ook niet of het me gaat lukken om van de vrijheid te genieten, want je valt van een 70-urige werkwerk terug naar niets.” Voor Toon, die zich in al die jaren maar één keer heeft verslapen, is het mooi geweest. Maja is nog niet aan die rust toe. “Tot januari gun ik mezelf de tijd om iets anders te zoeken. Misschien ga ik wel op de markt staan; geen idee”.
Vooral Toon hoopt dat er op de valreep nog iemand komt die het over wil nemen. Hij heeft wel plannen over hoe het anders zou kunnen en wil daar graag bij helpen. “Nu is het een kale bende en is het helemaal niet leuk meer om hier te staan. Hoe gezellig zou het zijn als je hier een koffiehoek maakt en er een broodje en een gebakje bij serveert.” Maja is realistisch. “Onze zoons hebben jaren geleden al gezegd dat ze het niet wilden overnemen, dus dan weet je dat de kans groot is dat dit eraan zit te komen.” Als de deuren definitief sluiten gaan ze eerst eens een bezoek brengen aan de kerstmarkt. “Daar zijn we al veertig jaar niet geweest, dus het wordt wel een keer tijd,” lacht Maja.
Ook Hummer, het kleine hondje dat vaak bij de ingang lag te slapen, zal door veel kinderen gemist gaan worden.
Wendy Eerland
