Algemeen
“Zolang de klanten me geen zeurpiet vinden, ga ik door”
OLDENZAAL - Al jaar en dag staat Henny Riekhoff in zijn drogisterij op winkelcentrum de Thij. Op donderdag 13 oktober vonden zijn medewinkeliers dat het tijd werd om hem in het zonnetje te zetten. Want op deze dag tikte hij de respectabele leeftijd van 81 jaar aan. Zoals de versiering op het raam zegt: 80 + 1. Henny had vorig jaar al een feestje willen vieren, maar dat kon door corona niet doorgaan.
Het is niet niks om op je 81ste nog zes dagen in de week in je eigen winkel te staan. Op de vraag hoe lang hij dit nog wil blijven doen, reageert hij: “Ik zou het niet weten. Zolang de klanten me geen zeurpiet vinden, ga ik door. Ik heb er nog altijd veel zin in en ik heb veel ervaring. 52 jaar geleden begon ik op de Thij in een noodwinkel aan de Vondellaan, samen met een slager, een cafetaria en een supermarkt. Wijk 1 was in 1969 gedeeltelijk klaar. De noodwinkels waren houten gebouwen die we zelf in elkaar hebben getimmerd. Het was heel gezellig, maar er waren weinig klanten.”
In 1973 werd Thij 2 uitgebreid en op 20 november opende het winkelcentrum. “Ik zit hier dus alweer 49 jaar met de winkel en ben de oudste, langstzittende winkelier. De tijd vliegt, het is onvoorstelbaar. Zelfs vanuit de stad komen ze hierheen omdat ze het ergens anders niet kunnen vinden. Ik heb bíjna alles, en als ik het niet heb ga ik ernaar op zoek,” laat hij trots weten.
Henny heeft ook nog een winkel in de Hengelosestraat die door zijn zoon gerund wordt. “In 1933 heeft mijn opa het gebouwd en mijn vader is er een schildersbedrijf in begonnen. Het was een klein winkeltje. Ik heb na mijn schooltijd ook nog als schilder gewerkt en ’s middags en ’s avonds haalde ik mijn diploma’s. Het was de bedoeling dat ik het leger in ging en ik was al goedgekeurd als marinier.
Maar toen kreeg mijn vader een ernstig auto-ongeluk waardoor ik de kostwinner werd. Mijn zus was al drogist en daarom werd ik dat automatisch ook. En ik deed er een parfumeuropleiding bij. De opleiding tot drogist was toen nog een serieuze aangelegenheid en duurde drie tot vier jaar. Dan kon je ook zelf tabletjes maken. “Het vak heeft een enorme tik gehad,” zegt Henny met spijt in zijn stem. “Als drogist was je wat. In die tijd telde Oldenzaal er wel 19, maar ze zijn allemaal opgehouden. Ik ben de enige nog. Het is mijn levenswerk. Ik ken de mensen. Je moet de klant helpen. Het gaat niet alleen om het geld. Je hebt ook een sociale functie.” Dat blijkt wel uit het feit dat hij een speciale stoel bij de balie heeft gezet voor ouderen die even moeten bijkomen van het winkelen. “Die komen hier even uitrusten, ook al hebben ze niks nodig. Dan maken we een praatje. Daar maak ik tijd voor. Tegenwoordig zijn er veel zorgen en ziektes. Even luisteren helpt,” zegt Henny met een warme blik in zijn ogen. Hopelijk mogen we hier nog lang van zijn aanwezigheid genieten.
