Algemeen
Gepassioneerde onderwijzeressen De Wendakker zwaaien na jaren van trouwe dienst af
OLDENZAAL - Na respectievelijk 43 en 16 jaar les te hebben gegeven op De Wendakker hebben Yvonne Droste en Annet Engelbertink besloten dat het mooi is geweest. In die tijd hebben ze veel zien veranderen in het onderwijs. Annet (vakleerkracht muziek) kwam na diverse basisscholen, het speciaal onderwijs en in de ambulante zorg te hebben gewerkt, uiteindelijk op De Wendakker terecht. Voordat Yvonne naar de Zandhorstlaan verkaste, was ze werkzaam op een andere Oldenzaalse school. Wat volgde was meer dan vier decennia loyale dienst. Ze gaan nog even door maar woensdag 6 juli vierden ze alvast hun naderende afscheid. Samen met de ouders, leerlingen, collega’s, een overheerlijke lunch en… ijs!
Wat is het geheim om het zoveel jaren vol te kunnen houden in het onderwijs?
Yvonne: “In mijn geval is dat vooral de mogelijkheid geweest om parttime te kunnen werken. Ik ben, niet zoals Annet, een vakleerkracht maar meer een manusje van alles. En dat moet je ook wel zijn in het primair onderwijs. Je moet van alle markten thuis zijn. Dankzij mijn functie parttime te hebben kunnen bekleden, heb ik altijd weten te vernieuwen. Tegenwoordig ligt het een stukje lastiger om parttime te werken. Vrouwen worden zelfs steeds meer gestimuleerd om niet meer parttime te werken.”
Hoe vond je die vernieuwing?
Yvonne: “Inspiratie voor de invulling van de lessen vind ik altijd op de dagen dat ik geen les geef. Ik stap dan uit de belevingswereld van het docent zijn. Dat heeft altijd goed voor me gewerkt om vernieuwend te kunnen blijven en de leerlingen te blijven triggeren d.m.v. aanschouwelijk materiaal de lessen levendig te houden. Ik heb tijdens de biologielessen wel eens een echt hart, hersenen en longen laten zien. Eerst vinden ze het eng, daarna willen ze weten hoe het aanvoelt, die verwondering, daar doe je het voor.”
Annet: “Dezelfde passie die ik heb voor lesgeven, blijf ik ook na mijn dienstverband uitoefenen. Ik blijf actief als dirigent, wat je ook een soort lesgeven zou kunnen noemen. Yvonne en ik zitten allebei nog vol in onze kracht, ook nu als docent nog.
Als jullie nog vol in jullie kracht zitten,waarom stoppen jullie dan?
Yvonne: “Voor mij hebben de veranderingen in het hedendaagse onderwijs óók een rol gespeeld in de besluitvorming. Ik heb nog de tijd meegemaakt dat je met een krijtje op een schoolbord schreef. Laat dat beeld maar even op je inwerken. Het is illustratief voor de mate van verandering waaraan het onderwijs onderhevig is. Mijn kracht zit in het triggeren van de kinderen door ze zoveel mogelijk zelf te laten doen. Daarom vind ik gym, crea en natuur en techniek de meest boeiende vakken om te geven.”
Annet: “Mijn passie voor muziek blijft. Muziek domineerde mijn leven al voordat ik hier kwam en zal dat ook blijven doen. Ik kan gewoon niet zonder en blijf er ook nog met veel plezier mee doorgaan.”
Speelde het gedwongen thuisonderwijs tijdens de coronacrisis ook een rol?
Yvonne: “Dat heb ik als heel vermoeiend ervaren. Alleen al de programma’s waar we mee moesten werken. Die werkten niet altijd even goed en voor je het weet heb je de aandacht van de kinderen verloren. Probeer het dan nog maar eens terug te winnen.”
Is het niet moeilijk om na zoveel jaren af te zwaaien?
Annet: “Dat is het zeker. Je bouwt een band van herkenning en vertrouwen op met de kinderen en hun ouders. In de wijk waar ik woon kom ik beiden geregeld tegen. Juf ben je niet alleen op school, dat ben je overal. Het definieert je, zeker na zo’n lange tijd. Iedereen die we ooit les hebben gegeven, zal ons juf blijven noemen. We moeten wel nog even door. In het onderwijs staan de vervangers niet bepaald in grote getale klaar.”
Yvonne: “Het mooie van zolang les te hebben mogen geven is dat je verschillende generaties voorbij ziet komen. In sommige gevallen geven we les aan de derde generatie. Dat is toch ongelofelijk?”
